Voorzichtig doe ik m’n ogen open, hoewel dat eigenlijk het enige is wat ik niet voorzichtig hoef te doen. De zon piept tussen de gordijnen door en ik voel een zacht briesje van buiten komen, het lijkt weer net zo’n heerlijke dag als gisteren te worden. Tja, gisteren, daar wil ik nog even niet aan denken, want dat is de reden dat ik hier nu als een plank lig.
Durf ik me te bewegen? Met m’n armen en benen lijkt alles in orde te zijn. Misschien valt het uiteindelijk toch nog allemaal mee. Ik draai m’n hoofd naar rechts, prima. Dan naar links, au!! Voorzichtig breng ik m’n hand naar m’n achterhoofd, oké, daar zit een enorme bult en die doet zeer, nu ik even goed voel doet m’n hele linkerkant zeer en ik denk dat ik blij mag zijn dat het niet erger is.
Mijn gedachten gaan naar gisteren, een stralende dag en een boottochtje op de schitterende blauwe zee. Met z’n tienen in een vissersbootje is een beetje behelpen maar het gaat. Ik ben geen held als het om kleine bootjes gaat, ooit ben ik tussen wal en rubberboot geraakt , traumatisch! Als ik weer uit mag stappen, kijk ik naar beneden en zie het glinsterende water, ik zal toch niet… Ik word onzeker, verlies m’n evenwicht en val achterover.
De zee was misschien toch een betere optie geweest, dan was ik zacht geland en was ik nu niet blauw en beurs.
Welkom bij de W.o.W. en wat een mooi debuut, een heerlijk verhaal en ja achterover de zee in, was een stuk beter geweest, maar ja dan was ze niet beurs geweest... Ik ga je link bij mij neerzetten... :D
BeantwoordenVerwijderenWat leuk. We hebben dezelfde associatie.
BeantwoordenVerwijderenIk ben trots op je!
BeantwoordenVerwijderen